Historia Lublina

Lublin należy do jednych z najstarszych miast polski. Pierwsze osady na terenie miasta pojawiły się już w IV wieku, między innymi na wzgórzu Czwartek. W XIII wieku na wzgórzu zamkowym wzniesiono wieże zamkową, która stanowiła funkcję obronno-mieszkalną. Lublin otrzymał prawa miejskie najprawdopodobniej około 1257 roku, za czasów Bolesława Wstydliwego, jednak akt lokacyjny nie zachował się. Lublin znajdował się na drodze szlaku handlowego co wpływało na jego rozwój. 2 lutego 1386 odbył się zjazd walny na którym wybrano księcia Jagiełłę na króla Polski. Dzięki Unii Polski z Litwą, Lublin stał się miastem położonym w centrum państwa co zapewniło rozwój miasta na kolejne 250 lat. W latach 1578–1793 Lublin był siedzibą najwyższej instytucji sądowej ówczesnej Polski – Trybunału Koronnego dla Małopolski. W owym czasie Lublin rozrastał się jako największe miasto wschodniego regionu kraju. Z historią lubelskiego Trybunału wiąże się legenda o Czarciej Łapie.